< Terug naar het overzicht

Nieuws

Tuintherapie bij Stichting M.M. Delacroix

Dag Els, kan je ons vertellen wat jouw werk bij Stichting M.M. Delacroix inhoudt?

Ik geef wekelijks kookactiviteit in Camelia 2, Woning 4 en Woning 5. Daarnaast geef ik individuele tuintherapie aan cliënten van paviljoen 1, 2 en 3. Dat gaat van zaaien, planten, oogsten tot de tuin onderhouden. Het is ook de bedoeling dat we met onze oogst zelf gaan koken. Op dit moment is de oogst nog te beperkt om al onze kookactiviteiten mee te voorzien.

Zodra het mooi weer is, koken we in onze buitenkeuken. Bij slecht weer koken we in de woning zelf of in het keukentje van het paviljoen. De ene schilt dan bijvoorbeeld aardappelen, de andere kuist de groentjes, … Ik ben er elke dag mee bezig.

Mijn werk staat op dit moment nog los van het werk in de Cleynen Bempt.

Hoelang doe jij dit al?

We zijn nog maar sinds 1 januari 2020 gestart met dit tuinproject. Eerst werkten we met plantbakken, sinds vorig jaar is de tuin aangelegd. Dus dit is het eerste jaar dat ik de tuin optimaal ga kunnen gebruiken. Voor mij is het dus ook nog wat ontdekken en uitzoeken.

Jij doet dit samen met de begeleiders?

De kookactiviteiten zijn in groep, dus ook samen met de begeleiders. Tuinactiviteiten in groep is veel moeilijker, daarom ben ik meestal alleen met een cliënt. Dan krijg je echt een één op één therapie.

Op vrijdag werk ik vooral in de tuin om deze te onderhouden. Omdat er nog veel cliënten nu tussen de mazen van het net vallen omdat ze bijvoorbeeld niet mobiel genoeg zijn, gaan we werken met belevingstherapie. We maken belevingsgroepjes. Als ik aan het werken ben in de tuin, dan kunnen 6 begeleiders met cliënten langskomen en de tuin ten volle beleven. Ze kunnen eens aan een kruid ruiken, iets proeven, kijken, … Op deze manier zijn cliënten uit hun gewone omgeving, uit de drukte van een leefgroep. Het ‘gewoon in de tuin zijn’ is voor velen al een activiteit op zich.

Als ik individuele tuintherapie geef, werk ik ook op het motorisch vlak. Denk bijvoorbeeld aan het planten van zaadjes. Voor vele cliënten is dat niet vanzelfsprekend. We beginnen dan met één zaadje dat ze moeten vastgrijpen en planten. Daarna doen we meer zaadjes in hun hand. Bij andere bewoners kunnen we al een stapje verder gaan. Zij kunnen bijvoorbeeld ook het gaatje in de grond maken.

Voor sommige cliënten is bukken moeilijk. Maar ook daar gaan we creatief mee op. Cliënten die in een rolstoel zitten of zich niet kunnen bukken, kunnen de zaadjes of bloembollen via een buis in de grond laten vallen. Het is dus echt maatwerk en ik ben nog nooit zo creatief moeten zijn als nu (lacht). Ik hang af van vele factoren: het weer, het seizoen, het werk dat op dat moment nodig is in de tuin, de mogelijkheden per cliënt, … Bij ons in de tuin is het werk dus heel divers, voor mij maar ook voor de cliënten.

Hoe zijn de reacties op je werk?

Die zijn superpositief. Dat is heel leuk! Je krijgt dan echt een boost. Cliënten spreken mij er vaak op aan. Ook de begeleiders zijn heel enthousiast. Zo komen cliënten met begeleiders tijdens hun wandeling kijken naar de gezaaide of geplante groenten. Dan zijn de cliënten zo trots om hun werk te laten zien.

Jullie eten ook van jullie eigen oogst?

Ja, wij verwerken de groenten die we oogsten. De leefgroepen mogen mij ook altijd vragen naar de oogst van de dag. Ik heb een bord staan in de gang van paviljoen 1, daar schrijf ik dan op wat de oogst van de dag is. Ook onze medewerkers kunnen tegen democratische prijzen verse groentjes kopen. Ik moet toegeven dat ik altijd binnen de vijf minuten uitverkocht ben (lacht).

Ook met groenten uit de keuken die gaan vervallen, ga ik aan de slag zodat niets weggegooid moet worden. We hebben niet op elk moment van het jaar groenten uit onze eigen tuin. In de zomer zorgen we voor groentjes in de vriezer. De individuele activiteit is dan bijvoorbeeld groenten snijden. Met de overschot maken we vaak groentesoep of spaghettisaus. Leefgroepen of medewerkers kunnen deze dan komen halen. Voor medewerkers is dat dan €1 per tas soep. Voor cliënten is het gratis.

Hoe zie jij de toekomst?

Ik zou het leuk vinden als we met onze oogst uit de tuin een winkeltje op woensdagmiddag kunnen opendoen. Waarbij onze cliënten dan de groenten verkopen. En dat je dan bijvoorbeeld groentepakketten kan maken of bloemboeketten. Zover zijn we natuurlijk nog lang niet.

Jij bent oorspronkelijk begeleidster. Hoe lang werk jij hier al?

Ik werk hier ondertussen 27 jaar. Ik heb 25 jaar in Woning 3 gewerkt. Koken en in de tuin werken was altijd een hobby van mij. Op die manier is dat idee gegroeid om mijn job en hobby te combineren. Eerst startte ik met één plantbak. Toen mijn collega’s zo enthousiast waren, ben ik met dat idee naar Fabienne gegaan. En zo zijn we tot het huidige concept gekomen. Ik heb echt de mooiste job die er bestaat!

Als ouders of medewerkers in de tuin komen, gaan ze steeds eens kijken. Het is voor onze cliënten ook eens leuk om een echt verse sla te eten. Ik hecht veel belang aan lekker eten. De cliënten genieten optimaal van al het eten. Vaak vragen begeleiders me achteraf om het receptje. Dat is natuurlijk heel plezant.

Als je één ding mocht kiezen, wat vind jij het leukste aan je job?

Het geheel van mijn job is leuk. Ik kan niet één ding kiezen. Ik heb altijd graag in de leefgroep gewerkt maar wat ik nu van mijn cliënten terugkrijg, dat is onbeschrijfelijk. Als je een kookactiviteit doet en een cliënt steekt zijn duim omhoog en gooit een kusje. Daarvoor doe je het! Of als ze me zien dat cliënten me vragen of ze mee mogen. Dat is voor mij een bevestiging dat ik goed bezig ben. Ik ben zo dankbaar voor deze kans!

Ik ontdek nu nog steeds dingen die ik van bewoners die ik al jaren ken, niet wist. Dus dat zijn bepaalde dingen die specifiek door de tuin- en kooktherapie naar boven komen. Met de kleintjes doe ik vooral dingen die grootouders met kleinkinderen doen. Bijvoorbeeld laarzen aan, met de kruiwagen rijden, liedjes zingen, …

Jij bent eigenlijk veel meer dan een tuintherapeut?

Ja, eigenlijk wel. Ik ben natuurlijk een begeleider maar neem ook soms de rol van therapeut, oma, de tuinvrouw, de animator, … Als er tekorten zijn in een bepaalde leefgroep, spring ik daar ook al eens bij.

Het brengt ook veel leuke extra’s mee voor iedereen. Zo hebben we nu bijvoorbeeld de nationale patatten-uit-doen-dag. In juli gaan we dan de aardappelen uitdoen. De cliënten mogen de aardappelen rapen. Eén van de cliënten in een rolstoel heeft nu een speciale kar achter zijn rolstoel waarmee hij de aardappelen vervoert. Dan gaan de aardappelen naar de patattencarwash en dan is de kookactiviteit aardappelen schillen. Vele bewoners kunnen goed aardappelen schillen met een dunschiller. Dan snijden we de frietjes met een frietjesmachine. Nadien eten we met z’n allen frietjes. Als je ziet van waar de frietjes komen, dan smaken ze eens zo lekker.

Ik vind het vooral heel fijn om te zien dat onze cliënten trots zijn op hun eigen werk.